„Jestem dumna z naszego Wydziału,

rozwoju studentów, kadry i realizowanych projektów.”

Prof. dr hab. Maria Dakowska

www.neofilologia.wn.uw.edu.pl

Mariusz Blimel, Nauka i Biznes: Jak, mówiąc bardzo krótko, wygląda historia Wydziału Neofilologii UW?

Prof. dr hab. Maria Dakowska, Dziekan Wydziału Neofilologii UW:

W 1946 roku powstał Wydział Humanistyczny UW i obejmował swoją strukturą filologie obce. W 1951 roku  utworzono Wydział Filologiczny, w skład którego wchodziły filologie obce i  polonistyka. Następnie, w 1968 powstał Wydział Filologii Obcych, a w 1976 Wydział Neofilologii. W 2005 roku orientaliści  odłączyli się od Wydziału Neofilologii i utworzyli swój własny Wydział Orientalistyczny.

M.B.: Jakim dziś jest Wydział Neofilologii UW?

M.D.: Nazwa „Filologia”  nie jest już obecnie dokładna, ponieważ oznacza naukę o tekstach. Przełom, jaki nastąpił w naszym profilu naukowym wynika z dwóch przyczyn. Po pierwsze, dużą rolę w pracy naukowej humanisty odgrywają kryteria pracy naukowej, które są nieustannie redefiniowane w obecnej dobie zmian w humanistycznych paradygmatach badawczych. Po drugie, nasza wyjściowa dziedzina uległa tak daleko idącej specjalizacji, że obecnie trudno byłoby znaleźć badacza uprawiającego filologię w sensie nauki o tekstach. Prowadzimy badania naukowe  w takich dziedzinach, jak językoznawstwo, literaturoznawstwo i kulturoznawstwo. Mamy uprawnienia do nadawania stopnia doktora oraz doktora habilitowanego z językoznawstwa i literaturoznawstwa. Uprawiamy językoznawstwo w jego bardzo szerokim rozumieniu, czyste i stosowane oraz porównawcze  w aspekcie synchronicznym i diachronicznym. Zajmujemy się  komunikacją językową z uwzględnieniem wykorzystania języka w mediach, a także  interakcji języka i realiów społeczno-kulturowych, a nawet teorią znaków. Prowadzimy także szeroko zakrojone badania literaturoznawcze i kulturoznawcze z zakresu anglistyki, germanistyki, iberystyki, romanistyki, italianistyki i hungarystyki. Kształcimy neofilologów ze specjalizacją nauczycielską, a zainteresowanych kształcimy w kierunku tłumaczeniowym.

M.B.: Jak rozwija się Wydział?

M.D.: Jesteśmy na Uniwersytecie Warszawskim jednym z większych wydziałów. Mamy znakomitą kadrę, liczącą 229 pracowników naukowo-dydaktycznych,  kształcącą dużą liczbę studentów (3033 osób). Oferujemy rozbudowany program studiów doktoranckich (254 uczestników), prowadzimy liczne przewody doktorskie i habilitacyjne. Podsumowując, naszym atutem jest atrakcyjna oferta studiów na bardzo wysokim poziomie. Zainteresowanie studiami na naszym Wydziale jest bardzo duże i nie spada pomimo niżu demograficznego. Nasza sytuacja finansowa jest stabilna, choć prowadzimy studia na tzw. małych filologiach, jak filologia ugro-fińska czy włoska.

M.B.: Jakość, doskonalenie to ważne hasła - jak w praktyce je Państwo realizujecie, w działalności Wydziału?

M.D.: W poprzedniej parametryzacji uzyskaliśmy kategorię naukową B. Dlatego, kiedy zostałam dziekanem, wraz z całym zespołem dziekańskim, w skład którego wchodzi Prodziekan do Spraw Naukowych, Prof. dr hab. Ewa Geller oraz Prodziekan do Spraw Studenckich, dr hab. Karolina Kumor, na pierwszym miejscu postawiłam badania i projekty naukowe. Jednym z głównych celów było zdobycie kategorii A, w czym odnieśliśmy sukces. Pomimo, że wcześniej realizowaliśmy dość dużo projektów naukowych,  nie pokazaliśmy w pełni naszego dorobku, atutów i walorów – stąd zostaliśmy ocenieni na kategorię B. Obecnie mamy dwa razy więcej grantów niż kilka lat wcześniej, z czego jestem dumna. Mamy bardzo dobrą kadrę, w tym osoby ze  znakomitym  dorobkiem naukowym. 

Chciałabym podkreślić, że środowisko naukowe Wydziału jest rzeczywiście aktywne. Należałoby jeszcze bardziej zwrócić uwagę na publikacje w prestiżowych periodykach. Czynimy także starania, aby nasze czasopisma wydziałowe otrzymywały coraz więcej punktów. W rankingu Perspektyw 2015 r. i 2016 r. zajęliśmy pierwsze miejsce w kategorii kierunki studiów: filologie, języki obce i językoznawstwo, a w 2017 roku było to drugie miejsce. W tegorocznej ocenie kierunku studiów PKA także uzyskaliśmy bardzo dobre wyniki, w tym ważne wyróżnienie nie tylko w skali Uniwersytetu Warszawskiego: nasze dwa kierunki iberystyczne, I i II, stopnia znalazły się wśród 25 kierunków studiów, które uzyskały wyróżniającą ocenę Komisji w skali kraju.

Pod adresem Dobra 55, w Warszawie, powstaje budynek, który jest drugim etapem budowy siedziby dla wydziałów językowych UW. Będzie to nowa infrastruktura dla naszego Wydziału, gdzie znajdą miejsce jednostki pracujące dziś w trudnych warunkach przy ul. Oboźnej i Hożej. Zintegrowanie Wydziału w jednym miejscu na pewno przyczyni się do jeszcze bardziej intensywnej pracy w projektach interdyscyplinarnych. Punkt wyjścia do interdyscyplinarnych projektów i badań, z intensywniejszym poziomem komunikacji, jest bardzo ważnym zagadnieniem i wpływa w istotnym stopniu na pracę naukową. Takie działania, jak organizowanie międzywydziałowych konferencji, w tym konferencji doktorantów, czy podejmowanie międzyinstytutowych tematów badawczych (np. kobieta w literaturze, literatura i sztuka), mają charakter nowatorski i są cennym elementem naszego dorobku.

M.B.: Jakie duże konferencje odbędą się na Wydziale?

M.D.: Jest wiele takich inicjatyw i nie sposób ich wszystkich tutaj wymienić. Warto powiedzieć o bardzo prestiżowym wydarzeniu, jakim w 2020 roku będzie na naszym Uniwersytecie jubileuszowa Konferencja organizacji, zrzeszającej amerykanistów z całej Europy - European Association for American Studies. Nasz Wydział jest współorganizatorem tej konferencji. Przygotowujemy więc naukową imprezę dla 600 uczestników. Spodziewamy się także wielu takich wydarzeń w związku z przystąpieniem naszego Uniwersytetu, w tym naszego Wydziału, do siatki czterech Uniwersytetów Europejskich 4EU (Uniwersytet Warszawski, Karola w Pradze, Heidelbergu oraz Sorbonie).  

M.B.: Jakie wyzwania stoją przed Wydziałem?  

M.D.: Dla Wydziału ważne jest zachowanie tożsamości jako prężny zespół naukowców, który robi badania o charakterze awangardowym. Zależy nam także na zwiększeniu obiegu naszych badań w kontekście międzynarodowym. Musimy promować kulturę doskonałości naukowej, czyli publikować w najlepszych, najwyżej punktowanych  czasopismach. Patrząc w przyszłość, na zmieniającą się sytuację i biorąc pod uwagę niż demograficzny, nasze działania na polu dydaktycznym będą musiały przekształcać się w działania na coraz wyższym poziomie i coraz lepiej dostosowywać się do potrzeb rynku pracy. Wydaje mi się, że taka zmiana wpłynie na poziom jakości studiowania.

M.B.: O jakich ważnych działaniach na Wydziale należy jeszcze wspomnieć?

M.D.: Ważna jest aktywizacja zakładów, tych najmniejszych jednostek naukowych naszego Wydziału, które są „kuźnią umysłów” młodych naukowców. Chodzi o relację mistrz – uczeń. W jednostkach naukowych obcowanie z  mistrzem skraca drogę do uzyskania stopni naukowych.  Na naszym Wydziale wraz z całym zespołem dziekańskim prowadzimy pracę, powiedziałabym uświadamiającą, w tym zakresie. W efekcie, doktoraty i habilitacje będą jeszcze lepszej jakości. Nasze cele są zgodne ze Strategią Rozwoju Wydziału Neofilologii, Misją Uniwersytetu Warszawskiego oraz  zasadami Europejskiej Karty Naukowca oraz Kodeksu Postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych, które Uniwersytet Warszawski zaakceptował, kiedy uzyskaliśmy logo HR Excellence in Research.

M.B.: Dziękuję za rozmowę i życzę sukcesów.

Projekty, granty realizowane na Wydziale.

Granty nowe:

dr hab. Agnieszka Otwinowska-Kasztelanic – grant 3-letni, na lata 2017–2020, na łączną kwotę 495.600 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 155.100 zł. Tytuł projektu: „Podobieństwo ortograficzne wyrazów oraz meta-świadomość ucznia w przyswajaniu słownictwa języka obcego”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 11.

dr Agnieszka Brylak – grant 3-letni, na lata 2017 – 2020 na łączną kwotę 191.820 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 54.000 zł. Tytuł projektu: „O farsach i trefnisiach. Humor i śmiech w przedhiszpańskiej i kolonialnej kulturze Indian Nahua w perspektywie antropologicznej oraz w kontekście kontaktu z kulturą hiszpańską”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu SONATA 11.

prof. dr hab. Ewa Geller – grant 3-letni, na lata 2017 – 2020 na łączną kwotę 351.536 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 132.476 zł. Tytuł projektu: „Długotrwały kontakt językowy i jego skutki leksykalne oraz semantyczne na przykładzie polskich zapożyczeń leksykalnych jidysz”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 11.

 mgr Daniel Prusaczyk – grant 3-letni, na lata 2017 – 2020 na łączną kwotę 133.659 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 17.191 zł. Tytuł projektu: „Kompleksowe badania rzeźb i sztuki naskalnej w azteckim założeniu ogrodowym w Texcotzingo”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu PRELUDIUM 12.

mgr Daniel Kaczyński – grant 2-letni, na lata 2017 – 2019 na łączną kwotę 87.372 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 6.030 zł. Tytuł projektu: „Neoplatońska koncepcja teurgii a "Burza" Williama Szekspira”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu PRELUDIUM 12.

Granty najnowsze:

dr hab. Romuald Gozdawa-Gołębiowski, Prof. UW – grant 2-letni, na lata 2018-2020 na łączną sumę 532.406 zł. Tytuł projektu „Rozwijanie nowych kompetencji neofilologicznej kadry naukowo-dydaktycznej w obszarze: Języki obce w pracy akademickiej. Grant finansowany przez NCBR POWER.3.4 Zarządzanie w instytucjach szkolnictwa wyższego.

dr Rafał Bartłomiej Rejchert – grant 3-letni, na lata 2018 -2021 na łączną sumę 503.000 zł. Tytuł projektu „Rola dostaw drewna z południowego Bałtyku i wicekrólestwa Nowej Hiszpanii w rozwoju morskiego imperium Hiszpanii w XVIII wieku. Grant finansowany przez NCN.

dr hab. Katarzyna Mikulska jako opiekun merytoryczny z dr Araceli Rojas – grant 2-letni, na lata 2018-2010 na łączną sumę 566.274 zł. Tytuł projektu  „Oracles of the Other World: Using Ethnography to Study Depictions of Human Remains in Mexican Precolonial Codices”. Grant w ramach Projektu Marie Sklodowska-Curie Individual Fellowships (MSCA-IF-EF-ST) finansowany przez Horyzont 2020.

Granty realizowane:

prof. dr hab. Hanna Serkowska – grant 3-letni, na lata 2014 – 2018 na łączna kwotę 137.280 zł. Dofinansowanie na 2017 rok wyniosło 0,00 zł. Tytuł projektu: „Zagadka Sfinksa: kulturowe reprezentacje starości”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 5.

prof. dr hab. Jan Wawrzyńczyk – projekt 5-letni na lata 2014 – 2019 na łączną kwotę 999.777 zł. Dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 63.582 zł. Tytuł projektu: „Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego”. Grant finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki”.

dr Urszula Ługowska  –  grant 2-letni, na lata 2016 – 2018 na łączną kwotę 76.800 zł., dofinansowanie na rok 2017 wyniosło: 0,00 zł. Tytuł projektu: „Tłumaczenie książki Urszuli Ługowskiej ‘Mario Vargas Llosa. Literatura, polityka i Nobel’”. Grant finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki”.

dr hab. Katarzyna Mikulska  –  grant 3-letni, na lata 2016 – 2019 na łączną kwotę 258.120 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło: 68.280 zł. Tytuł projektu: „Codex Vaticanus  B: zapomniana księga  dywinacyjna z przedhiszpańskiego środkowego Meksyku”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 10.

dr hab. Beata Łukaszewicz – grant 2-letni, na lata 2016 – 2018 na łączną kwotę 312.700 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 150.600 zł.  Tytuł projektu: „Iteracyjne i dwukierunkowe systemy akcentowe: polski i ukraiński”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 9.

prof. dr hab. Anna Cetera-Włodarczyk – grant 2-letni, na lata 2016 – 2018 na łączną kwotę 255.580 zł, dofinansowanie na rok 2017 wyniosło 131.040 zł. Tytuł projektu: „Repozytorium polskich przekładów dramatów Williama Shakespeare`a w XIX wieku: zasoby, strategie tłumaczenia i recepcja”. Grant finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS 9.

Granty zakończone: 

dr hab. Agnieszka Otwinowska-Kasztelanic – projekt 3-letni na lata 2014 – 2017 na łączną kwotę: 307.289,53 zł. Tytuł projektu: „Cechy fonologiczne i morfo-syntaktyczne języka i dyskursu polskich dzieci rozwijających się dwujęzycznie w kontekście emigracji do Wielkiej Brytanii”. Grant finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki”.

Opis wybranych  projektów realizowanych na Wydziale.

Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego. Fotodokumentacja słownictwa XX w., Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nr  0014/NPRH3/H11//82/2014, kierownik projektu prof. dr hab. Jan Wawrzyńczyk.

Celem grantu jest stworzenie obszernej fotograficznej bazy dokumentacyjnej słownictwa współczesnego języka polskiego. Chodzi o sporządzenie korpusu jednostek wcześniej zarejestrowanych, ale pozbawionych dokumentacji cytatowej oraz tych, których dokumentacja jest fragmentaryczna bądź błędna, co uniemożliwia formułowanie poprawnych sądów na temat rozwoju polskiego słownictwa. W roku 2017 w ramach grantu opublikowane zostały dwie prace: J. Wawrzyńczyk, P. Wierzchoń, Podstawowe informacje o "Narodowym Fotokorpusie Języka Polskiego", Warszawa : BEL Studio, 2017 oraz J. Wawrzyńczyk, Nowe informacje o zbiorach "Narodowego Fotokorpusu Języka Polskiego", Warszawa : BEL Studio, 2017. Ponadto, uzupełnione zostały zasoby internetowego NFJP – dodano około 5000 nowych fotocytatów.

Iteracyjne i dwukierunkowe systemy akcentowe: polski i ukraiński, Narodowe Centrum Nauki, nr UMO-2015/17/B/HS2/01455, kierownik projektu dr hab. Beata Łukaszewicz.

Celem badań jest odnalezienie korelatów akustycznych akcentu pobocznego w języku polskim i ukraińskim oraz weryfikacja podważanej w najnowszych badaniach hipotezy o istnieniu dwukierunkowych systemów metrycznych. Dane audio pozyskane w szeregu niezależnych eksperymentów zostaną poddane szczegółowym analizom statystycznym. Wyniki zostaną następnie zinterpretowane w oparciu o współczesne narzędzia teorii fonologicznych. Projekt ma zasadniczy wpływ na rozwój teorii metrycznej, badań nad typologią systemów metrycznych oraz badań akustycznych nad akcentem pobocznym. Pozwoli zweryfikować (i) hipotezę o istnieniu dwukierunkowych systemów metrycznych oraz (ii) hipotezę, iż akcent główny i poboczny charakteryzuje w języku ten sam zestaw parametrów akustycznych. Dostarczy ponadto zweryfikowanego empirycznie i rozszerzonego w stosunku do istniejących źródeł opisu systemu metrycznego języka ukraińskiego.

Codex Vaticanus B: zapomniana księga dywinacyjna z przedhiszpańskiego środkowego Meksyku, Narodowe Centrum Nauki, nr UMO-2015/19/B/HS3/03742, kierownik projektu dr hab. Katarzyna Agata Mikulska.

Celem projektu „Codex Vaticanus B…” jest wydanie faksymilowej edycji starożytnej meksykańskiej księgi, opatrzonej nowym komentarzem interpretacyjnym i krytycznym. Biorąc pod uwagę stopień skomplikowania tego przedhiszpańskiego, liczącego 96 plansz dzieła, będącego ponadto kilkukrotnym palimpsestem, cel ten stanowi ogromne i bardzo wymagające pod względem naukowo-badawczym przedsięwzięcie.

Repozytorium polskich przekładów dramatów Williama Shakespeare’a w XIX wieku: zasoby, strategie tłumaczenia i recepcja, Narodowe Centrum Nauki, nr UMO-2015/17/B/HS2/01784, kierownik projektu Prof. UW dr hab. Anna Urszula Cetera-Włodarczyk.

Przedmiotem badań są polskie przekłady dramatów Williama Szekspira w XIX w. Zweryfikowane zostaną zasoby ww. przekładów i  związane z nimi informacje bibliograficzne, powstanie powszechnie dostępne repozytorium przekładów umożliwiające lub ułatwiające badania nad recepcją Szekspira w Polsce w XIX w. Podstawowym celem prowadzonych badań jest zaktualizowanie stanu wiedzy o polskich przekładach dramatów Szekspira w XIX w. poprzez: weryfikację informacji o istniejących przekładach i stworzenie repozytorium tych przekładów; analizę zastosowanych strategii przekładu i uwarunkowań literackich i teatralnych odpowiedzialnych za wybór określonych strategii przekładu; weryfikację danych biograficznych polskich tłumaczy Szekspira w XIX w.; opis i analizę tych przekładów pod kątem edytorskim oraz recepcji teatralnej i krytycznej; wyprowadzenie wniosków dla historii i teorii przekładu dramatu.

Długotrwały kontakt językowy i jego skutki leksykalne oraz semantyczne na przykładzie polskich zapożyczeń leksykalnych jidysz, Narodowe Centrum Nauki, nr UMO-2016/21/B/HS2/02549, kierownik projektu Prof. dr hab. Ewa Geller.

Celem projektu jest prześledzenie procesu, przejmowania i adaptacji obcego materiału leksykalnego oraz występujących w nim regularności na przykładzie kontaktu polszczyzny, jako języka-dawcy, z jidysz, jako językiem-biorcą. Jidysz stanowi przejrzysty przykład języka mieszanego i charakteryzuje się dużą otwartością na materiał leksykalny z języków otoczenia oraz łatwością jego integracji. Przebadanie pod tym kątem reprezentatywnego korpusu jidyszowych polonizmów z wykorzystaniem narzędzi oferowanych przez humanistykę cyfrową, dostarczyć może  materiału do sformułowania  generalizacji natury psycho- i socjolingwistycznej istotnych dla lingwistyki kontaktowej. Korpus badawczy w postaci bazy danych wyposażonej w funkcje zaawansowanego wyszukiwania zostanie na ostatnim etapie prac udostępniony online jako Online Dictionary of Polish Borrowings in Yiddish  na zasadach wolnego dostępu.

Najnowsze monografie pracowników WN UW:

      1. Ładyga-Michalska, Zuzanna: The Work of Laziness in American Literature. Gdańsk Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2017. ISBN 9788365155580.

      2. Diaz-Szmidt, Renata: Gdzie jesteś, Gwineo? Próby kształtowania tożsamości narodowej w twórczości pisarzy z Gwinei Równikowej, Wydawnictwo Naukowe ASPRA-JR, Warszawa 2017. ISBN: 9788375457896.

     3. Kociumbas, Piotr: Kancjonały luterańskiego Gdańska 1587–1810. Studium nad źródłami lokalnej niemieckiej pieśni kościelnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, 2017. Reformacja w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej, 6. ISBN 9788365886071.

4. Aszyk-Bangs, Urszula, Romera Castillo José, Kumor Karolina, Seruga Kamil (red.): Teatro como espejo del teatro, Editorial Verbum, Madrid 2017. ISBN: 9788490745724.

5. Czachur, Waldemar (red.):  Lingwistyka kulturowa i międzykulturowa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2017. ISBN 9788323527305.

Pracownicy Wydziału Neofilologii UW wyróżnieni przez JM Rektora w latach 2015-2018 za wybitne osiągnięcia naukowe lub dydaktyczne:

1. Dr hab. Waldemar Czachur, prof. UW jest współzałożycielem i redaktorem czasopisma naukowego tekst i dyskurs – text und diskurs. Kierował projektem restrukturyzacyjnym pt. „Lingwistyka kulturowa i międzykulturowa”. Jest członkiem licznych zagranicznych fundacji i gremiów eksperckich m.in. Fundacji Robert Boscha, Fundacji Krzyżowa, Wiceprzewodniczącym Polskich Stypendystów DAAD. Prowadzi rozległą działalność na rzecz porozumienia polsko-niemieckiego np. był kuratorem wystawy „Odwaga i pojednanie” pokazywanej w m.in. w niemieckim Bundestagu, w Monachium, Kijowie, Zagrzebiu, Warszawie. Współorganizował konferencje i warsztaty naukowe. Pełnił funkcję Kierownika Zakładu Językoznawstwa Germańskiego.
2. Dr hab. Bartłomiej Czaplicki jest językoznawcą, zajmującym się zjawiskami fonologii w ujęciu najnowszych teorii tej silnie rozwijającej się dziedziny lingwistyki, także w ujęciu porógnięcia naukowe dr. hab. Czaplickiego są wybitne i wykraczają ponad poziom wyników osiąganych na tym etapie rozwoju kariery naukowej. Na szczególne podkreślenie zasługuje jego dorobek publikacyjny (liczne publikacje w wysoko punktowanych czasopismach naukowych z listy A), a także liczba i waga konferencji, w których dr hab. Czaplicki brał udział. Jest aktywny w międzynarodowych towarzystwach naukowych, uczestniczy również w pracach organizacyjnych swojej jednostki macierzystej.
3. Prof. dr hab. Magdalena Danielewicz jest znakomitą, bardzo aktywną badaczką języka. Jej zainteresowania naukowe obejmują przede wszystkim teorię języka, metodologię badań językoznawczych, składnię, semantykę i pragmatykę wybranych kategorii wyrażeń języka naturalnego, szczególnie ich struktury tematyczno-rematycznej. Współdziałając m.in. z Wydziałami Polonistyki oraz Filozofii i Socjologii UW,wzmacnia naukowy prestiż Wydziału Neofilologii nie tylko w obrębie Uczelni, lecz w całym środowisku naukowym. Jest autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych, przede wszystkim monografii poświęconych twórcy współczesnego językoznawstwa Ferdynandowi de Saussure'owi. Od 2001 roku prof. Danielewicz pełni funkcję Kierownika Katedry Lingwistyki Formalnej, a w latach 2008 – 2016 również Kierownika studiów doktoranckich na Wydziale Neofilologii. O jej pozycji w świecie akademickim świadczy m.in. to, że w czerwcu 2017 roku została wybrana na członka-korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Pracuje także w Radzie Programowej kierunku kognitywistyka na Wydziale Filozofii i Socjologii UW, pełni funkcję koordynatora obszarowego do spraw tutoringu w Kolegium MISH w zakresie językoznawstwa i literaturoznawstwa.
4. Dr hab. Julia Fiedorczuk-Glinecka jest nie tylko utalentowanym i zaangażowanym pracownikiem naukowo-dydaktycznym, lecz także uznaną poetką wyróżnioną nagrodami. W czrwcu br. Jej tom Psalmy uzyskał prestiżową nagrodę Fundacji Wisławy Szymborskiej. Na szczególne podkreślenie zasługują liczne publikacje naukowe młodej badaczki, w których podejmuje zagadnienia związane z nowym gatunkiem badań zwanym eko-krytyką. Dzięki jej publikacjom oraz aktywnej działalności popularyzatorskiej i dydaktycznej do polskiego obiegu naukowego wprowadzone zostają najnowsze trendy badawcze na świecie, w których dominacja człowieka nad przyrodą zostaje poddana krytyce. Ten rodzaj nowatorskich badań z pewnością wart jest uwagi.
5. Dr Katarzyna Foremniak jest adiunktem w Katedrze Italianistyki. Każdego roku uzyskuje bardzo wysokie noty w ankietach studenckich. Od dwóch lat jest opiekunem Koła Naukowego Historii Sztuki, do którego należą nie tylko studenci filologii włoskiej, ale także studenci z Kolegium MISH, historii sztuki, a nawet ASP. Pod jej kierunkiem koło zorganizowało dwie konferencje, w przygotowaniu jest tom, będący pokłosiem pierwszej. Dr K. Foremniak jest autorką serii podręczników do nauki języka włoskiego. Na uwagę zasługuje jej aktywność na polu popularyzacji nauki: prowadzi warsztaty języka włoskiego na targach książki, świadczy usługi konsultanta językowego w stołecznych muzeach i galeriach sztuki.
6. Dr hab. Joanna Godlewicz-Adamiec jest zaangażowaną badaczką średniego pokolenia w połączonych dyscyplinach literaturoznawstwa i kulturoznawstwa w Instytucie Germanistyki. Na szczególne podkreślenie zasługuje jej aktywność w budowaniu sieci badawczych, zarówno na Wydziale (kierowanie pracami międzyinstytutowego interdyscyplinarnego zespołu „Kultury Dawne”) jak i międzynarodowych, oraz w międzyuczelnianych projektach (jedna z pomysłodawczyń projektu „Literatura – Architektura”: współpraca z uczelniami z Krakowa, Niemiec i Hiszpanii). W wyniku inicjowanej przez nią współpracy zorganizowanych zostało kilka ważnych konferencji o zasięgu międzynarodowym (m.in. Kobieta - nauka, wiedza, uniwersytety. Europa i Świat w 2016 r.) oraz powstało kilka zbiorowych prac monograficznych. Szczególnie inspirujący wydaje się międzyobszarowy projekt „Literatura – Konteksty”. Dr hab. J. Godlewicz-Adamiec jest też bardzo aktywna na polu publikacyjnym, zarówno jako autorka artykułów naukowych i rozdziałów w monografiach jak i redaktor naukowy tomów zbiorowych oraz pomysłodawczyni serii wydawniczych.
7. Prof. dr hab. Małgorzata Grzegorzewska  jest dojrzałą badaczką mającą w swym dorobku liczne publikacje naukowe oraz recenzje dorobku w postępowaniach awansowych, w tym profesorskich. Mimo pełnienia absorbującej funkcji Dyrektora Instytutu Anglistyki, publikuje wiele wartościowych prac naukowych. Jest członkiem Rady Naukowej międzynarodowej i interdyscyplinarnej sieci badawczej The Power of the Word (Polska-Niemcy-Wielka Brytania). W 2016 roku współorganizowała wraz z Wydziałem Fizyki interdyscyplinarną konferencję pt. „Światy Równoległe”. Współdziała z Festiwalem Nauki w Warszawie, aktywnie uczestniczyła w wydarzeniach jubileuszowych z okazji dwusetlecia UW.
8. Dr Celina Heliasz-Nowosielska jest obiecującą badaczką młodego pokolenia,  publikującą bardzo znaczące artykuły naukowe w wysoko punktowanych czasopismach. Działa aktywnie w ramach Festiwalu Nauki oraz Uniwersytetu Otwartego. Jest uczestnikiem międzynarodowej sieci badawczej CLARIN ERIC. Za swoje zaangażowanie w pracy naukowo-dydaktycznej uzyskuje bardzo pozytywne oceny.
9. Dr Jakub Jankowski jest obiecującym badaczem młodego pokolenia, co uwidacznia się w publikacjach oraz aktywnościach akademickich poza Uczelnią. Szczególnie zwraca uwagę jego innowacyjność w podejmowaniu tematyki badawczej (np. komiksy tworzone w języku portugalskim w Afryce) oraz aktywność na arenie międzynarodowej (m.in. był autorem scenariusza wystawy komiksu polskiego w Portugalii). Jego dokonania w dziedzinie rozwoju wymiany myśli kulturowej polsko-portugalskiej i polsko-brazylijskiej są zauważane i nagradzane (np. nagroda im. Tomasza Marciniaka za tekst naukowy o komiksie).
10. Dr Radosław Kucharczyk jest badaczem młodszego pokolenia zajmującym się glottodydaktyką frankofońską, która stanowi silny punkt w dydaktyce i badaniach Instytutu Romanistyki. Poza licznymi publikacjami i wystąpieniami konferencyjnymi do jego osiągnięć zaliczyć należy przygotowanie w 2016 r. na zlecenie Komisji Europejskiej eksperckiego raportu „Languages in Secondary Education”. Ponadto wzorowo wywiązuje się ze swoich zadań jako Kierownik Zakładu Dydaktyki Języków Romańskich oraz bardzo aktywnie działa na rzecz popularyzacji nauki.
11. Dr hab. Katarzyna Mikulska jest niezwykle aktywną badaczką młodszego pokolenia zajmującą się kulturą Ameryki Południowej. Publikuje w prestiżowych wydawnictwach, w tym międzynarodowych. Na szczególne podkreślenie zasługuje jej duża aktywność w pozyskiwaniu grantów (jeden indywidualny grant w trakcie realizacji, współpraca przy dwóch innych prestiżowych projektach). Ponadto jest członkiem Rady Naukowej dwóch czasopism zagranicznych.
12. Dr hab. Katarzyna Moszczyńska-Dürst jest badaczką młodszego pokolenia zajmującą się literaturą hiszpańską z uwzględnianiem aspektów genderowych. Jej rozprawa habilitacyjna z 2017 roku została bardzo wysoko oceniona przez recenzentów jako praca nowatorska. Prowadzone przez nią badania zdobyły uznanie w środowisku naukowym za granicą, o czym świadczy współpraca w międzynarodowych projektach badawczych, liczne zaproszenia na konferencje o zasięgu światowym oraz dłuższy pobyt stypendialny na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. Na szczególne podkreślenie zasługuje aktywność publikacyjna, ze wskazaniem na publikacje w wysoko punktowanych wydawnictwach o zasięgu międzynarodowym.
13. Dr hab. Dominika Oramus, prof. UW jest aktywną badaczką, której najnowsze publikacje w dziedzinie współczesnej literatury i kultury anglojęzycznej wpisują się w najnowsze trendy humanistyki oraz refleksji post-humanistycznej. Podejmuje w swoich badaniach kwestie swoistości człowieka, a także łączy refleksję literaturoznawczą z wiedzą na temat mitotwórczej roli teorii Karola Darwina. Jej publikacje ukazują się w renomowanych wydawnictwach zagranicznych wchodząc do międzynarodowego obiegu naukowego. Ponadto prof. Oramus zrealizowała indywidualny grant NCN. Swoją aktywną pracę naukową od wielu lat łączy z funkcją wicedyrektora Instytutu Anglistyki. Jest też wysoko cenionym dydaktykiem.
14. Dr hab. Paweł Piszczatowski jest badaczemliteratury niemieckiej łączącym w sposób interdyscyplinarny zagadnienia literatury, filozofii i psychologii. W 2015 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie wysoko ocenionej monografii, nominowanej do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej”. Dr hab. P. Piszczatowski wychodzi poza germanistyczne środowisko literaturoznawcze podejmując współpracę m.in. z filozofami, animując międzyuczelniane (np. z UJ) i międzyinstytutowe (np. z romanistyką) projekty badawcze i konferencje naukowe. Na  podkreślenie zasługuje jego wysoka aktywność konferencyjna, zarówno w roli organizatora jak i uczestnika.
15. Prof. dr hab. Jerzy Rubach  jest wybitnym, bardzo cenionym w kraju i na świecie językoznawcą specjalizującym się przede wszystkim w fonologii. Od wielu lat współpracuje z wieloma wybitnymi naukowcami oraz światowymi ośrodkami akademickimi. Jest twórcą szkoły fonologii leksykalnej oraz derywacyjnej teorii optymalności. Jego prace dotyczące wielu języków germańskich i słowiańskich ukazują się w najważniejszych i najwyżej punktowanych międzynarodowych czasopismach językoznawczych (m.in. Language, Phonology, Journal of Linguistics) i weszły do światowego kanonu współczesnej fonologii, a on sam jest często zapraszanym wykładowcą oraz mówcą plenarnym na wielu konferencjach międzynarodowych. Warto podkreślić, że prof. J. Rubach swe doświadczenia z długoletniej współpracy zagranicznej z sukcesem przeszczepia na grunt Polski wytyczając wysokie standardy naukowe i dobre praktyki akademickie na naszej Uczelni. Jest wysoko cenionym i lubianym wykładowcą oraz promotorem wielu rozpraw magisterskich i doktorskich, a także recenzentem w postępowaniach habilitacyjnych oraz o nadanie tytułu profesora. Jest też wieloletnim Kierownikiem Zakładu Języka Angielskiego w Instytucie Anglistyki, który jest unikalnym ośrodkiem badań fonologicznych w Polsce.
16. Prof. dr hab. Hanna  Serkowska  jest wybitną specjalistką w dziedzinie literatury i kultury włoskiej, o renomie międzynarodowej. W swoich badaniach podejmuje aktualne zagadnienia społeczne, takie jak starość i poczucie zagrożenia, realizując postulat humanistyki zaangażowanej społecznie. Bardzo dużo publikuje, ponadto w latach 2013-16 realizowała indywidulany grant NCN (Opus). Od wielu lat z sukcesem kieruje Katedrą Italianistyki, przyciągając, mimo niżu demograficznego, wielu kandydatów na studia zainteresowanych tym „małym” kierunkiem. Jej szerokie zainteresowania badawcze dalece wykraczają poza badania literaturoznawcze, a inicjowane i organizowane przez nią międzynarodowe konferencje interdyscyplinarne oraz współpraca ze środowiskiem kulturalno-społecznym popularyzująca wiedzę o kulturze włoskiej, przyczyniają się do budowania renomy naszej Uczelni w kraju i zagranicą. Prof. H. Serkowska w roku 2014 została uhonorowana wysokim odznaczeniem - Orderem Gwiazdy Włoch.
17. Dr hab. Maciej Smuk wyróżnia się na każdym polu akademickim: naukowym, dydaktycznym i administracyjnym. W 2016 r. opublikował monografię naukową pt. Od cech osobowości do kompetencji savoir-être – rozwijanie samoświadomości w nauce języków obcych, na podstawie której uzyskał stopień doktora habilitowanego. Posiada również inne publikacje w wysoko punktowanych czasopismach, a jego zajęcia są wysoko oceniane przez studentó
18. Dr hab. Maria Załęska jest przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Retorycznego  oraz redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Res Rhetorica oraz współredaktorem naukowym serii ELLE (Études de littérature, linguistique et art) w wydawnictwie Peter Lang. Aktywnie działa na rzecz rozpoznawalności Wydziału Neofilologii w środowiskach naukowych zagranicą, m.in. organizując prestiżowe międzynarodowe konferencje. Współpracowała przy opracowaniu programu zajęć DITALS (na podstawie umowy z Università per Stanieri di Siena) z metodyki nauczania języka włoskiego, przygotowujących do egzaminu, który daje uprawnienia do nauczania języka włoskiego w krajach Unii Europejskiej. Od 2017 r. pełni funkcję Kierownika wydziałowych studiów doktoranckich.

Prof. dr hab. Maria Dakowska, profesor zwyczajny w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, od 2015 roku pełni funkcję Dziekana WN UW (obecnie drugą kadencję); jest wybitnym specjalistą o znaczącym dorobku naukowym w zakresie językoznawstwa stosowanego, psycholingwistyki i dydaktyki języków obcych.

Konsekwentnie – poczynając od swego magisterium w UMCS w roku 1972 poprzez okres przygotowywania doktoratu, z sukcesem ukończonego tamże (1982 r.) i pracy nad habilitacją uzyskaną w roku 1996 na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego, aż do tytularnej profesury w roku 2009 - Maria Dakowska  bada i publikuje prace, w których porusza fundamentalne kwestie konstytuowania się dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej i jej relacji z innymi dziedzinami nauki, a co za tym idzie determinantów modelowania akwizycji językowej i kognitywnej koncepcji poznania naukowego. 

Najpełniejszą prezentacją tych badań jest obszerna (340 stron)  monografia prof. dr hab. Marii Dakowskiej pod tytułem In Search of Processes of Language Use in Foreign Language Didactics opublikowana we Frankfurcie w wydawnictwie Peter Lang w roku 2015. Monografia ta została poprzedzona ważną publikacją pod tytułem O rozwoju dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej (Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2014, 130 stron), Obie poświęcone są w całości kwestiom ewolucji statusu dziedziny badań nad przyswajaniem i nauczaniem języków obcych  i jej drodze do ukonstytuowania się jako względnie autonomiczna, humanistyczna dyscyplina empiryczna, której przedmiot badań odnosi się do procesów komunikacji językowej, umiejscowionych w strukturze poznawczej człowieka. Jest to publikacja o ogromnym znaczeniu dla dyscypliny, gdyż Autorka w sposób odważny, a zarazem logiczny i podbudowany ogromną wiedzą teoretyczna i orientację w literaturze swojej dziedziny oraz dziedzin pokrewnych, buduje fundamenty pełnoprawnej dziedziny humanistyki z potencjałem aplikacyjnym.

Dorobek prof. zw. dr hab. Marii Dakowskiej obejmuje 7 monografii, 4 tomy, których jest redaktorem naukowym i 40 artykułów, przy czym prace te były publikowane w kraju i za granicą. Pod jej kierunkiem powstało 6 prac doktorskich i ponad 100 prac magisterskich. Uczestniczyła jako recenzent w 15 przewodach doktorskich i 6 habilitacyjnych, recenzowała też 4 wnioski o nadanie tytułu profesora.

Odbyła również liczne staże naukowe, w Kent State University w USA, w Edinburgh University, w University of Hawaii (stypendium Fulbrighta), a także trzykrotnie w Uniwersytecie Saary w Saarbrücken, uzyskała stypendium przyznane przez Fundację Kościuszkowską na pobyt w Michigan State University w East Lansing, Michigan, USA. Sprawuje funkcję rzeczoznawcy Ministerstwa Edukacji Narodowej do spraw opiniowania i dopuszczenia do użytku szkolnego podręczników do nauki języka angielskiego. Jest przy tym członkiem komitetów redakcyjnych: Lingwistyki Stosowanej, wydawanej w Warszawie, serii wydawniczej Warsaw Studies in English Language and Literature wydawanej we Frankfurcie przez Peter Lang, Internationaler Verlag der Wissenschaften, Kwartalnika Neofilologicznego oraz międzynarodowego czasopisma Studies in Second Language Learning and Teaching, wydawanego w Poznaniu.